Op zijn zevende ging het van de ene op de andere dag ‘mis’. Johan Polinder kon ‘ineens’ niet meer gewoon praten. Hij begon te stotteren. Maar waar zijn omgeving dacht dat het misschien wel weer net zo gemakkelijk verdween, bleef het bij hem. Maar liefst 37 jaar lang. Met alle gevolgen van dien.
Johan ondervond erg veel hinder van zijn ‘spraakgebrek’. Hij werd opstandig op school, en werd uiteindelijk zelfs van school gestuurd. ‘Iedereen was ervan overtuigd dat ik niet kon leren.’ Hij werd voor ‘dom’ versleten en naar de LTS gestuurd.
Stotteren maakte daarmee veel meer kapot dan een vloeiende conversatie alleen. Het kostte Johan heel veel jaren om een mooie toekomst op te bouwen en het stotteren achter zich te laten.
Vanaf nu wil hij iedere stotteraar helpen om effectief van het stotteren af te komen. Dat doet hij met Spreekrust, zijn praktijk tegen stotteren.
